Dag 36

Vive le camino! Aflevering 36.

In Sansol word ik op zondagochtend verwelkomd door een fanfare. Viana leidt me langs de laatste rustplaats van Cesare Borgia en houdt altijd openkerkendag voor de half platgebombardeerde kerk van San Pedro. Uit de woestijn verrijst tot slot regiohoofdstad Logroño, waar ik onmiddellijk een thuisgevoel beleef. Op de drempel ervan onderdruk ik de neiging om mijn schoenen uit te doen. Je kunt er eten van de geboende asfaltvloeren en gemillimeterde frisgroene grastapijten. Binnenkomen doe ik via een ruim voetpad tussen twee rijen cipressen naast de sierlijk stromende Ebro met zijn kunstmatig aangelegde waterval over de hele breedte. De woonruimte bevat tal van architecturale pronkstukken, terrasjes, winkelstraten en langgerekte boulevards omgeven door appartementsgebouwen die je eerder op een zeedijk verwacht.

Zo wisselden die zondag van 's morgens tot 's avonds de bruisende centra elkaar af, van klein naar groot. En... Aandacht!

Aandacht!

We onderbreken deze uitzending voor een zopas binnengelopen nieuwsbericht. Het gaat om een erg onrustwekkende verdwijning van een wandelstok. De eigenaar heeft hem voor het laatst gezien in de picknickzone van het parque del Ebro in Logroño. Mogelijks vertoeft hij daar nog steeds in de buurt van ongure broodkruimels en verdacht ogende perzikpitten. Het parque verspreidt volgend signalement: de stok is herkenbaar aan diens strakke, sobere en elegante belijning, vakkundige afwerking met duurzame, hoogwaardige en authentieke houtelementen en is bovendien voorzien van een ingebouwd ontstekkingsremmend mechanisme.