Vive le camino! Aflevering 34.
De upgrade.
Ik voel een doorbraak in het dossier Van Gogh. Ironisch genoeg sinds het moment dat ik uit mijn comfortzone trad door mijn boekje te buiten te gaan. Wekenlang lag de oplossing nochtans vlak onder mijn neus. Drie dagen geleden vielen de puzzelstukjes in elkaar. Achteraf bekeken blijkt dat ik de antwoorden zelf heb gegeven. Hoewel ik graag geloof dat de camino ze mij heeft ingefluisterd. Meer mag ik er niet over vertellen. Zoals een wens doen bij een vallende ster. Die hou je voor de zekerheid ook voor jezelf.
Die druk van de ketel en het feit dat eenwording met de natuur vanaf nu onmogelijk is, maken dat ik mezelf officieel ontvankelijk verklaar voor andermans ideeën en opvattingen over het leven. Dus ook nu zal ik uit mijn comfortzone treden en mijn asociale zelve in de rugzak stoppen. Thuis is meelopen in de stoet al een opgave en aan tafel zitten met medepelgrims vind ik vaak vermoeiender dan marcheren, dus dat belooft. Ik zal mij openstellen en actief luisteren. El Camino 2.0. Wie weet levert dit nog extra puzzelstukjes op.
Reactie plaatsen
Reacties