Dag 26

Vive le camino! Driedubbelaflevering 26-28.

De koninginnenrit.

Dat moet toch een onvoorstelbaar invloedrijk, machtig en vooruitziend studiebureau geweest zijn om die Jakobus en zijn route uit hun schelp te krijgen.

Als de Boulevard des Pyrénées de mooiste plek is, is het stuk van Oloron-Sainte-Marie naar Sarrance de mooiste wandeling ter wereld. Deze moeder van de tweedaagse koninginnenrit van mijn tour de France (Oloron-Sainte-Marie naar de Col du Somport) voert je over in totaal 20 kilometer eerst door de vallei van de Aspe en daarna over een onverantwoord smal en oneffen pad door de jungle langs een ravijn.

Die vallei. Hoe men die bergen daar miljoenen jaren geleden heeft aangeplant, getuigt van een sterk staaltje projectontwikkeling. Kaarsrechte spitse wanden die hoog in de wolken verdwijnen, links, rechts, voor en achter je. Met hier en daar strategisch geplaatste fermettes, een stationnetje met plastieken slagbomen en een spoorweg waarover op geregelde tijden een treintje, bestaande uit een enkele wagon, dendert. Allemaal nep natuurlijk, zoals die ene figurant die je onderweg 'toevallig' ontmoet. Of die rivier, sowieso ergens hoog achter een groen paneel aangesloten op het leidingwaternet. Opgezet spel om de pelgrim een totaalbeleving te garanderen. Zo kan die helemaal alleen in die vallei lopen zonder zich buitengesloten te voelen. Nietig en menselijk.

Alleen doordat de stichters van het Compostelagenootschap de lat van meet af aan zo hoog legden, vergaart deze vallei al eeuwenlang naam en faam als trekpleister en doorgangsinstelling voor pelgrims. Ze is niet gemaakt voor fietsers en al zeker niet voor snellere voertuigen. Alleen wie er rustig door wandelt, kan die volmaakte verademing plukken en meedragen naar morgen.

En onze politici maar belangrijk doen over dat masterplan voor Park Spoor Noord.