Dag 23

Vive le camino! Aflevering 23.

Vervelend gedoe in Anoye.

Kilometerslange bloeiende braambessenstruiken! Na drie weken van zien groeien, kon ik nu handenvol oogsten. En maar goed ook. Vier uur aan een stuk gestapt naar de gîte municipal in Anoye. Die stond in mijn gids als bevoorradingspost aangestipt. Daar kwam ik toe op het middaguur, te vroeg om de dag te besluiten. Ik had gehoopt wat brood te kunnen kopen, maar kreeg een droge nul op het rekest. Alleen als je er overnacht. De hospitalier verveelde me met een verkoopspraatje naast de kwestie dat ik het in het zweet des aanschijns nogmaals vier uur zonder brood moest zien te redden. Hij gaf aan dat hij bekend was met die problematiek, maar niet met medelijden. Ongezien en ongehoord op de camino en een gîte municipal (gemeentelijke voorziening) absoluut onwaardig.

Met optimale benen en weersomstandigheden overleefden we het desalniettemin vlot op braambessen. Wat de marktwaarde van dit superfood rechtvaardigt. Zo had ik alweer een dag ingehaald op het officiële schema.

In Morlaas verbleef ik voor een bodemprijs in het pelgrimsbasiskamp op de camping municipal. Daar moest ik voor het eerst mijn slaapzak ontvouwen. Na eerder ook al de zwembroek, de oordopjes en het toiletpapier, blijft alleen de zaklamp zonder nut. Het zakmes? Daar heb ik eens een avocado mee opengemaakt. Dat heb ik MacGyver nooit weten doen.