Dag 16

Vive le camino! Aflevering 16.

De tocht van de afgelopen dagen, langs de beek La Rigole en later het Canal du Midi, leek tussen de dennenbomen en platanen net iets te veel op een wandeling langs de Kleine Nete. Dat maakte me ongeduldig, vooral omdat ik soms in de verte al een glimp opving van de Pyreneeën.

Wel gemakkelijk, want ik hoefde dat kanaal maar te volgen om het station te vinden in hartje Toulouse. Daar mocht ik de trein gelukkig nog op. Zo kon ik, geheel volgens het boekje, de buitenwijken vermijden bij het verderzetten van de reis richting Auch. Toulouse zelf blijft zo vooralsnog een fait divers. Ik had geen zin in grootsheid, hoe gezellig deze universiteitsstad ook zal zijn.

Sinds mijn tactische ingreep in Boissezon, nu 9 dagen geleden, heb ik onderweg niet één pelgrim ontmoet. Wat mij een luxepositie oplevert in elke gîte waar ik overnacht zonder rekening te moeten houden met anderen.

De heuptas is een grote aanwinst. Altijd eten en drinken voor mij werkt zoals in tekenfilms een wortel voor een konijn hangt. Een niet te onderschatten nadeel: het spant op zo'n manier aan dat ik voortdurend moet plassen. Ook de kousen stemmen mij tevreden. Alleen al omdat ik nooit eerder verschillende kousen heb gehad, specifiek voor links en rechts. Professionalisme ten top. Gedaan dus met dat geitenwollensokkengedoe. En daarmee is de kous af voor vandaag.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.